Χρυσή μπάλα: Αυτός την άξιζε πολύ περισσότερο από τον Μέσι

Πολλή κουβέντα προκάλεσαν, όπως αναμενόταν άλλωστε, οι ανακοινώσεις για την Χρυσή Μπάλα, με τον Λιονέλ Μέσι να κατακτά για 7^η φορά το βραβείο και να προσθέτει ακόμα ένα «παράσημο» στην τεράστια καριέρα του.

Για την οικονομία της συζήτησης μπορούμε να περάσουμε στα γρήγορα σε ορισμένες παραδοχές που αφορούν στον Αργεντινό παιχταρά. Μπορούμε, δηλαδή, να τονίσουμε το προφανές, που δεν είναι άλλο ότι αυτός και ο Κριστιάνο Ρονάλντο καθόρισαν το ποδόσφαιρο του 21^ου αιώνα, αφού πρόκειται για τους καλύτερους, με χαώδη διαφορά από όλους τους υπόλοιπους.

Αν θέλουμε, κάνουμε κι ένα βήμα παραπάνω και θέτουμε τον Μέσι λίγο πιο πάνω από τον Πορτογάλο (προσωπική άποψη, δεν χρειάζονται κατάρες εδώ), θεωρώντας τον νικητή σε αυτό το απίστευτο μπρα-ντε-φερ που συνεχίζεται για περίπου 15 χρόνια.

Και το τερματίζουμε, καταθέτοντας ακόμη μία προσωπική θέση που δεν είναι άλλη από αυτήν που λέει ότι ο Λιονέλ Μέσι παίζει να είναι και ο κορυφαίος όλων των εποχών. Πάνω κι από τον Πελέ (που έχουμε δει μόνο σε βίντεο στο YouTube), πιο πάνω ακόμη και από τον συμπατριώτη του, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Προφανώς ο «Θεός» έκανε το ’86 με την εθνική Αργεντινής και τα επόμενα χρόνια με τη Νάπολι πράγματα τα οποία θα μείνουν στην ιστορία του σπορ, αλλά όλα αυτά τα μυθικά συνέβησαν σε ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα που κυμαίνεται ανάμεσα στα Παγκόσμια Κύπελλα του Μεξικού και της Ιταλίας, την ώρα που ο φετινός νικητής της Χρυσής Μπαλας μπορεί να υπερηφανεύεται ότι παραμένει ακμαίος για σχεδόν τα τριπλάσια χρόνια…

Σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις πάνω σε αυτή την θέση που διατυπώθηκε και αυτό θα συμβεί διότι σε αντίθεση με άλλες καταστάσεις, το ποδόσφαιρο δεν μετριέται με μεζούρα, ζύγι ή χρονόμετρο, αλλά κυρίως με το συναίσθημα. Εκείνο που δημιουργείται μέσα στις καρδιές των φιλάθλων μετά από μια μοναδική ενέργεια, ένα φανταστικό γκολ ή μια θρυλική νίκη.

Και η αίσθηση για την φετινή απονομή είναι ότι ο Μέσι (ό,τι κι αν λένε οι αριθμοί) ίσως δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές που κατέκτησε (δικαίως) αυτήν την διάκριση, η παρουσία του στα γήπεδα ήταν η πλέον «αναιμική» και ουσιαστικά έφτασε σε αυτό το σημείο ελλείψει άλλων επιλογών. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ιταλία, δεν διαθέτει σούπερ σταρ και ο ίδιο συμβαίνει μέχρι ενός βαθμού και με την Τσέλσι που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο συνδετικός κρίκος αυτών των δύο, ο Ζορζίνιο, θα μπορούσε να είναι στη θέση του, εάν μέτραγαν μόνο οι τίτλοι. Αλλά οι δημοσιογράφοι ξεκάθαρα δεν ψήφισαν με αυτό τον τρόπο. Και μεταξύ μας, η κοινή αίσθηση είναι πως ο πολιτογραφημένος Ιταλός δεν ήταν την χρονιά που πέρασε ο κορυφαίος των κορυφαίων.

Και ποιος ήταν; Ποια είναι η δική σας αίσθηση; Ποιος έδωσε υλικό σχεδόν κάθε βδομάδα με τα πεπραγμένα του στα γήπεδα; Ποιος συνέχισε την φετινή σεζόν με κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη όταν αναμφίβολα έγραφε ποδοσφαιρική ιστορία αλλά για κακή του τύχη δεν υπήρξε απονομή; Ποιος θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον μία Χρυσή Μπάλα στην κατοχή του; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι μία. Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Change my mind…